Tomasz Wachowiak

Psychoterapeuta, specjalista psychoterapii, autor.

Kto częściej wychodzi z nałogu „na zawsze”? 

To bardzo ciekawe i trudne pytanie. Przy czym skupiłbym się, nie na pytaniu „Kto?”, a określeniu, „co oznacza na zawsze?” Jeśli trzymać się ściśle definicji uzależnienia jakie proponuje WHO (Światowa Organizacja Zdrowia), która objawy bada, w tym diagnozuje chorobę tylko w przeciągu ostatniego roku – „na zawsze” oznaczałoby wszystkich abstynujących ponad rok. Byłoby takich wielu. Znając jednak charakter tej choroby – choroby uzależnienia – jej podstępność, przebiegłość, nieprzewidywalność – nigdy nie wiemy kiedy powróci. Może powrócić zawsze, w każdym momencie. Przykładowo, jeśli zaczniemy zastanawiać się nad inną chorobą – np. grypą, czy można uznać, że ktoś wyleczy się z niej na zawsze? Jasnym jest, że odpowiedzi nie sposób udzielić. Wracając jednak do sedna pytania, czyli „Kto częściej wychodzi z nałogu” bez wahania odpowiem, że ten, kto jest bardziej zmotywowany wewnętrznie. Tzn. sam chce tego dokonać, ma dość takiego życia i jemu samemu zależy, by zmienić to, co do tej pory było złe, czyli używanie środków psychoaktywnych i związanych z tym negatywnych zachowań. Należy przy tym odróżnić motywację zewnętrzną, czyli częste naciski stosowane przez rodzinę, pracodawców, znajomych, przyjaciół. Uzależnienie działa poprzez zmiany w mózgu, które powodują, że substancja lub zachowanie uzależniające stają się priorytetem, a jednocześnie tracą zdolność do kontrolowania ich. Mechanizm ten polega na nagradzaniu mózgu za korzystanie z substancji lub zachowań uzależniających poprzez uwalnianie neuroprzekaźników, takich jak dopamina, która powoduje uczucie przyjemności i nagrody.

Badania i statystyki wskazują na to, że osoby, które skutecznie wychodzą z nałogu, często korzystają z różnych form terapii, wsparcia psychologicznego i grup wsparcia, takich jak terapia uzależnień, terapia poznawczo-behawioralna, terapia grupowa, a także udział w programach 12-krokowych. Istotną rolę odgrywa również wsparcie społeczne oraz motywacja do zmiany i poprawy swojego życia.

Należy również pamiętać, że wychodzenie z nałogu to proces długotrwały, wymagający zaangażowania i determinacji. Główną rolę odgrywa tutaj właśnie wewnętrzna motywacja oraz gotowość do podjęcia trudnych wyzwań i zmiany swojego dotychczasowego stylu życia.

Czy istnieją osoby, które mają predyspozycje do wyjścia z nałogu? Tak, takie osoby i sytuacje mają miejsce. W przypadku uzależnień, takich jak na przykład uzależnienie od alkoholu, narkotyków czy hazardu, istnieją różne czynniki, które mogą wpłynąć na skuteczność procesu terapii. Należą do nich między innymi motywacja do zmiany, wsparcie ze strony bliskich, dostępność odpowiedniej pomocy terapeutycznej oraz gotowość do podjęcia wysiłku i pracy nad swoim uzależnieniem. Osoby mające odpowiednie wsparcie emocjonalne, zdolność do samoświadomości i zdeterminowanie, mogą mieć większe szanse na sukces w wyjściu z nałogu. Jednak bez pomocy specjalistów i systematycznego zaangażowania w terapię proces terapeutyczny może okazać się trudny i wymagający.

Warto również zaznaczyć, że każdy przypadek uzależnienia jest indywidualny i wymaga spersonalizowanego podejścia. Nie ma jednej uniwersalnej metody, która byłaby skuteczna dla wszystkich osób uzależnionych. Ważne jest, aby osoba uzależniona otrzymała wsparcie i pomoc od profesjonalistów oraz bliskich osób, aby móc skutecznie pokonać nałóg i prowadzić zdrowe, trzeźwe życie.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *